Derin Sarıyer, sanatın birçok formuyla iç içe, yeniliklerle ve sürprizlerle dolu bir isim. Liseyi Saint Joseph’te bitirdikten sonra Bilkent Üniversitesi’nde İç Mimari ve Çevre Tasarımı üzerine eğitim alıyor. Mezun olduktan sonra da bir yıl boyunca Milano’daki ünlü İtalyan tasarım firması Cappellini’de araştırma ve geliştirme departmanında çalışıyor. 2000 yılında yuvaya -İstanbul’a- dönen Derin Sarıyer, aile şirketleri Derin Design için babası Aziz Sarıyer ile birlikte modern mobilya tasarımları üzerine odaklanıyor. Tasarım ve mimari alandaki başarısının üzerine müzik kariyerini de ekleyen Derin Bey ile bol ilhamlı bir röportaj yaptık.
Müziğin bir ifade biçimi olarak çok önemli bir sanat formu olduğunu söylemek isterim fakat müzikle olan ilişkim bir seçim değildi. Kendimi bildim bileli odamda tek başıma şarkı yazıyorum. Bunu yapmazsam kendimi çok eksik hissediyorum. Bu çok eskiden beri böyle. Yeni olan şey ise yazdıklarımı paylaşıyor olmam. Mobilya tasarımı ile şarkı yazarlığı arasında zoraki bir bağlantı kurmak istemem. Benim için apayrı alanlar. Fakat durup düşününce ikisinin içinde de denge, ritim ve oran gibi unsurların çok önemli olduğunu görüyorum.
Aklınızla ve duygularınızla içinizde oluşan bir fikrin hayata geçirme aşamaları, sonuca ulaştıran adımlar ve devamında ortaya çıkmış bir ürün olarak görmenin heyecan verici bir özelliği var. Bu nedenle hem kendi tasarımlarım hem de Derin Design koleksiyonunu oluşturan diğer işlerin ayağa kalmasıyla ilgili yaptığım art direktörlük çalışmalarım benim için önemlidir. 1999 senesinde tasarladığım ve üretilen ilk tasarımım olan Flat Sofa’nın ise bende apayrı bir yeri var.
Mobilya tasarımı ve Derin Design art direktörlüğü benim heyecanla uğraştığım mesleğim. Hayatımın sonuna kadar bu mesleği devam ettirme niyetindeyim.
Bugünlerde playlistimde Real Estate’in yeni albümü Atlas var en ön sırada. Morrissey’in yeni şarkılarını dinliyorum. Silversun Pickups – Panic Switch ve Lykke Li – Gunshot şahane parçalar. Sia, Bloc Party, Dirty Vegas, Klaxons, Beach House. Karışık bir listem var.
Önümüzdeki dönemde yayımlayacağım şarkıların demolarını ve yayımlanma sıralarını belirledim. Sadece doğru prodüksiyonlarla ele alınmayı bekliyorlar. Bugünlerde de belirlediğim sıralamanın aralarına sızabilecek yeni şarkılar yazıyorum.
Şarkı yazmak her zaman hayatımın bir parçasıydı. Küçüklüğümden beri bu konuya olan ilgim kapalı bir odada gerçekleşti. Son beş senedir hazırladığım demoları Soundcloud’dan paylaşmaya başlamıştım. Geçtiğimiz sene artık daha fazla içimde tutamadım. Armaggan’daki sergide ilk şarkı tanıtıldıktan sonra iTunes, Deezer, Spotify gibi platformlarda resmi olarak yer aldı. Derin Design’dan dolayı çok yoğun olan programımın içinde müziğe de yer ayırmak zor olmadı. İnsana çok istediği kolay gelir. Bir şekilde organize olabiliyorum. Hayat neşemi artırıyor yazdıklarımın dinleniyor olması.
Yazdıklarımın özündeki temel fikir ‘’hiçliğin neşesi’’ olarak niteleyeceğim duygu durumundan çıkıyor. Evrenin insana olan kayıtsızlığını sindirmiş ve bunu hakikatten yine de buruk bir neşe çıkarma çabası olarak da görebiliriz şarkılarımı.
En son 2003 ya da 2004 senesinde CD aldım. Müziği tamamen dijital yöntemlerle dinliyorum. Sia’nın son albümü 1000 Forms of Fear’ı aldım iTunes’tan.
Les Inrockuptibles dergi olarak takip ettiğim yayın. Onun dışında internette doğaçlamalı bir biçimde yenilikleri izliyorum.
Yeni Zelandalı Broods isimli ikilinin müziğine şans verin.
Facebook | Instagram | Soundcloud | Twitter | Vimeo | Website
1 Comment