Geçtiğimiz günlerde Türk Sanat Müziği’nin en önemli isimlerinden Müzeyyen Senar’ı kaybettik. Gelmiş geçmiş en sendromsuz sanatçılardan biri olan Senar’ı, kendi sözleriyle anıyor ve rakı soframızdan eksik olmayan şarkılarını sizlerle paylaşıyoruz.
“Ben kekemeydim çocukken. Mektepte okumuyordum ama müsamerelerde bülbül gibi şakıyordum. Oradan bir müsamerede görüp beni Üsküdar Kız Musiki Cemiyeti’ne götürdüler. Oradan da alıp Kadıköy Musiki Cemiyeti’ne, yani Eski Şark Musiki Cemiyeti’ne. Kimler yoktu ki orada? Münir Nurettin’ler, Mesut Cemil’ler hepsi. Orada Kemal Bey ve Hayriye Hanım vardı. ‘Sen buraya gelme eve gel.’ dediler. Bütün bestekarlar da eve gelmeye başladı. Çocuktum, önlük sırtımda derse giderdim. Sonra beni radyoya götürdüler. 1932 senesinde. Haftada bir gün, 5 lira alıyordum. Para kazanmaya başladım, aileye baktım. Sonra tuttular beni, bahçede 10 liraya solist çıkardılar. Yıl 1933. Saçımda iki kurdele, titreyen bir kız çocuğuydum. o tarihten bu tarihe şarkıdır işim.
Dolmabahçe Sarayı’nda ölümünden iki yıl önce Atatürk’e şarkı söyledim. ‘Cana rakibi handan edersin’ şarkısını beğendi. Yolda kocamla kavga ettik. Kıskanmış. Eve gelince üstüme yürüdü, annemi tartakladı, ben de kafasına vazoyu geçirdim. Bir defasında da Atatürk’le dans ettim diye kavga ettik. Sonra da ayrıldık zaten.
Hiçbir evliliğimde gelinlik nasip olmadı bana. Öyle kimselere vurulmadım. Hep adamlar musallat oldu bana. Ben bir kez aşık oldum aslında, o da Suudi Arabistan sefiri Tevfik Hamza idi. Evlendik, sefire oldum ama şarkıcı olduğum için hükümeti istemedi, bizi ayırdı. o gerçekten adam gibi adamdı. hayatımda ilk kez bir erkeğin, omuzlarımdan bütün yükü alarak beni sevebileceğini onda gördüm. ”
İllüstrasyon: Oğulcan Yıldırancan
No Comments