Çizim, görünüşü yakalayıp resmetmek için kullanılan bir araçtan fazlasıdır. Kendine özgü bir sentaksı, grameri ve önceliği olan bir dildir. Çizim yapmayı öğrenmek demek görmeyi öğrenmek demektir. Bu bakımdan her sanat faaliyeti için geçerli bir metafordur. Her ne biçimde olursa olsun, çizim yapmak algıyı ve düşünceyi görüntüye dönüştürür, bize gözlerimizle düşünmeyi öğretir.
Bir imgede parçaların tümü arasındaki uzamsal ilişkidir. Bu ister bir çizim olsun, isterse resim, heykel, fotoğraf, video ya da enstalasyon, bir şeyin nasıl kompoze edildiği onun görünüşünü, uyandırdığı hissi ve anlamını belirler. Kompozisyonda çeşitlemeler tıpkı müzikteki ezgiler gibi sınırsızdır.
Görselin gücü görsel olarak alımlanan her şeyde mevcuttur. Yazılı sözcük hem simgedir hem de bir düşünme aracı, hem imge hem de şekillenmemiş nesne olarak var olan imgeler çağrıştırır. Bazı fikirler vardır ki en çok şekillenmedikleri ve kısa süreli, anlık deneyimler olarak var oldukları zaman etkili olurlar. Kavram şekillenmiştir.
Üç ana renk vardır: kırmızı, mavi ve sarı. Bunlar diğer tüm renklerin yapıtaşalrıdır. Mor (mavi ve kırmızı), yeşil (mavi ve sarı), ve turuncu (kırmızı ve sarı) ara veya yardımcı renklerdir. Bunlar iki ana rengin eşit oranda karışımından oluşur. Ana ve ara renklerin karışımı oldukları için diğer tüm renklere üçüncü derece renkler denir.
Zaman iki önemli şekilde kendini gösterir: biçimin ortaya çıkması ve izleyicinin deneyimiyle. Gerçek zamanlı süreç soyut bile olsa, bir anlatı yapısı veya doğrusal bir izlek içerir ve ölçülü birimler (film, performans ve video) halinde bilgi ve deneyim aktarır. Böyle durumlarda izleyici pasif alıcı olur. Kayıtlı görsel malzeme, video, film, ışık gösterisi ve bilgisayar simülasyonları zaman duygusuyla oynayarak zamansal yanılsama yaratma imkanı verir. Zaman bir boyuttur.
Yağlıboyanın, gümüş jelatin baskının veya iri bir kil parçasının maddeselliğinden yoksun ve sürekli değişebilir olmakla birlikte, bilgiyi artık sanatın inşasında kullanılabilecek bir malzeme olarak kabul etmeliyiz. Ancak, amaca uygun şekilde işlenip incelendikten sonra ortaya tutarlı bir tanımlama çıkarmak üzere kullanılmadıkça, bilgi yalnız bir veridir. Bilgiyi daha geniş bir imge yaratmak için kullanılan bir fırça darbesi olarak düşünün. Fiziksel araçların aksine bilgi kolayca çürütülebilir ve güncelliğini yitirebilir. Dolayısıyla, diğer tüm araçlar gibi, metaforik bir anlam oluşturacak şekilde kullanılmalıdır.
Fikirler ve imgeler uçup gidebilir. Onları aklımıza geldiği anda kaydetmeliyiz. Sakın nasıl olsa unutmam deyip geçmeyin. Aklınıza parlak bir fikir geldiğinde onu hemen not edin.
İletişim teknolojisine çok fazla önem verildiğinde, aktarım sistemi kolayca içeriğin önüne geçip onu etkisizleştirebilir. Teknoloji kullanışsız hale gelir. Önceliği içeriğinize verin, sonra da onu en etkili şekilde aktaracak aracı bulun.
Çalışmalarınızı yürüttüğünüz, deneyler yapıp sonuçları hakkında düşündüğünüz yerdir. İster bir oda isterse bilgisayar ortamı olsun, atölyeniz sanatınızı icra ettiğiniz yerdir.
Çoğu öğrenci güncel ve tarihsel sanat yapıtlarına tutkuyla bağlandıktan sonra karar verir sanat eğitimi almaya. Titian, Turner, Rodin veya Cezanne’ın olağanüstü güzellikte yapıtlarını ya da çağdaş sanatın cesur atılımlarını derinlemesine incelemekten daha heyecan verici ne olabilir? Ancak hiçbir öğrenci şunu unutmamalıdır ki, sanat durmadan işlenen bir alandır ve henüz bilinmeyeni araştırıp ortaya çıkarmak üzere tüm bilinenleri aşmaya uğraşır. Geçmiş yapıtlar tarihin bir dönemine getirdikleri çığır açıcı yeniliklerle sonsuza dek anılacaklardır. Her sanatçı aynısını kendi yaşadığı dönem için yapmalıdır.
Kaynak: Sanat Okulunda Öğrenilecek 101 Şey, Kit White, YEM Yayın
No Comments