Lara Ögel, bugün The Happy Average isimli ikinci kişisel sergisinin açılışı olan genç ve yaratıcı bir sanatçı. Mutlu Vasat (The Happy Average) isimli serginin başlığı, Ögel’in bir sahaf ziyaretinde bulduğu kitap kapağından geliyor. Yoksa, kitap kapağı mı sanatçısını buldu? Belki de bütün mesele bu… Sergiyi 18 Ekim’e kadar Tankut Aykut’ta ziyaret edebilirsiniz.
Bu aralar Tankut Aykut’ta Mutlu Vasat/The Happy Average isimli kişisel sergim oluyor. Önümüzdeki aydaki etkinliklerde The Moving Museum ile çalışmalarım var, Ekim sonunda açılacak Marcus Graf küratörlüğünde bir grup sergisinde yer alıyorum.
The Happy Average, tamamen rastlantısal, ama aynı anda belki de evrenden gelen bir mesaj gibi doğdu. Sanki aylardır aradığım şey karşıma çıktı. İsmi beni çok etkileyen, sayfaları bulunmayan bir kitap kapağı ile karşı karşıya geldim. Sanki öyküsünü benim tamamlamam gerekiyormuş gibiydi. Ben de kendi mizah, düşünce ve bakış açımı anlatan, hem kişisel hem de evrensel endişeler ve fikirler’den bahseden The Happy Average başlığı altında biriken yeni işlerimi sergilemek üzere karşıma çıkan bu mesajı değerlendirmiş bulundum.
Bir şeyler hep biriktiriyorum, ama kendime koyduğum bir takım kurallar var. Bir günde 3’ten fazla şeye sahiplenmiyorum mesela. Koleksiyonumun içinde, güncel konular ile birleştirdiğim, karşılaştırdığım bir takım veriler var. Aslında sürekli bir araştırma halindeyim, mesajları takip ediyorum, reaksiyonların nedenlerini araştırıyorum. Çağımızın anadili olan görsel kullanımını kendi mizahım ile evrensel konuları içeren küçük başlıklar yapıyorum, öyküler yazıyorum.
Ben de onları çok seviyorum. Kediler de çağımızın fenomeni’ya, onları çok komik buluyorum. Bir gün oturup telefonumda çektiğim fotoğraflara kedi resimleri eklemeye başladım. Beni o kadar neşelendirdi ki devam ettim. Hala da ara sıra yapıyorum, henüz yayınlamadığım epeyce çılgın bir arşiv var.
Tam bir tumblr bağımlısıyım. Gerçek bir hazine. Dünyanın her yerinden insanların görsel dillerini takip edebiliyorsun. Aynı zamanda güncel haber ve yenilikleri anlatan siteleri ve vegan yemek tariflerini okumayı seviyorum.
Görsel dili hep araştırmaktayım ama son dönemlerde biraz daha ‘deneyim’e doğru kayıyorum. Yakında ses, performans, video gibi ögelere daha çok ağırlık vermek istiyorum.
Olmaz mı. Yakın arkadaşım sanatçı Joana Kohen mesela. Dilara Fındıkoğlu ile Shamash Society adında bir yayın üzerine çalışıyoruz. Bir de Prizma Space’in kurucuları Lara Kamhi ve Eli Kasavi’yi de tanıyın mutlaka.
1 Comment